|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Waarom?
Het belang van de bijen "Als bijen verdwijnen van het aardoppervlak, heeft de mens nog slechts 4 jaar te leven. Geen bestuiving meer, geen dieren meer, geen mensen meer"- toegeschreven aan Albert Einstein.
Het apocalyptische sentiment schermt met het beeld dat bijen de "kanarie in de kolenmijn" ]zijn
Zijn "een barometer voor de gezondheid van de planeet, en dat hun status een waarschuwing is voor ons allemaal.
Honingbijen zijn primair, de nummer 1 onder de insecten die bestuiven wereldwijd in de agrarische cultuur, verantwoordelijk voor de productie van 90 gewassen.
Volgens een recent rapport van milieu econoom Nicola Gallai in the transdisciplinary journal Ecological Economics wordt geschat dat bijen verantwoordelijk zijn voor een waarde van $218 biljoen van onze gewassen productie wereldwijd door de bestuiving diensten die zij verlenen.
Ruwweg een derde van wat op ons bord eindigt is op een of andere manier geproduceerd door dierbestuiving en sommige plantensoorten zijn geheel afhankelijk van kruisbestuiving van bijen tijdens de bloeiperiode om te overleven.
|
Hoe honing gemaakt wordt.
Bloemblaadjes dienen als landingsbaan, hun buisvormige keel is groot genoeg voor bevriende insecten om hun bloemen te bestuiven en smal genoeg om ongewilde gasten buiten te houden.
Ze zijn meestal op zo'n wijze georganiseerd dat de voortplantingsorganen in contact komen met het lichaam van de bij. Nectar wordt meestal diep in de bloem uitgescheiden, zodat de bij gedwongen wordt langs de stempel en meeldraden te kruipen.
Als een bij nectar uit een bloem zuigt , wordt het opgeslagen in een speciale "honingmaag".
Bijen hebben eigenlijk twee magen, hun honingmaag, die ze als een nectar rugzak gebruiken en hun gewone maag. De honingmaag bevat bijna 70 mg nectar en als het vol is weegt het bijna net zoveel als de bij zelf. Honingbijen moet tussen de 100 en 1500 bloemen bezoeken om hun honingmaag te vullen Als ze honger herben, kunnen ze een klep in de nectarzak openen om hoeveelheid nectar door te laten naar hun eigen maag als voedsel.
Zij kunnen voorzien zijn van een hoeveelheid van nectar of stuifmeel dicht bij hun eigen gewicht. Wanneer hun nectar "zakken" vol zijn, keert de honingbij terug naar het nest.. Nectar wordt afgeleverd aan een van de binnen bijen en daarna wordt het mond op mond van bij naar bij gebracht tot het vochtgehalte wordt teruggebracht van ongeveer 70% naar 17,4 %.
Soms wordt de nectar direct opgeslagen in de cellen van de bijenkorf voor de mond op mond werking omdat enige verdamping optreedt veroorzaakt door de omringende 32,5 graden Celsius binnen de korf.
|
|
|
Tenslotte wordt de honing opgeslagen in voorraadcellen en afgedekt met bijenwas in afwachting van de komst van de nieuw geboren bijen. Stuifmeel wordt gemengd met nectar om "bijenbrood" te maken en wordt gevoerd aan de larven.. De baby bij heeft voedsel dat rijk aan proteïne is wil de bijengemeenschap kunnen groeien.
Voordat ze naar de bloemen terugkeren voor meer stuifmeel voor de bijenraat, maakt ze zichzelf schoon en zorgt voor zichzelf, niet omdat ze ijdel is maar omdat ze zo meer efficiënt kan werken. Haar hele leven lang, zal de bij onvermoeid stuifmeel verzamelen, en terugbrengen naar de korf, haarzelf schoonmaken en dan weer uitvliegen om nog meer stuifmeel te verzamelen.
Voedselzoekende bijen zwermen uit van de korf op zoek naar bloesems als ze drie weken oud zijn. Het kost 300 bijen 3 weken tijd om 450 gram honing te verzamelen. Aan de ander kant een bijenkorf bevat 40.000 bijen.
De Dood van de Bijen.
De ogenschijnlijke mysterieuze ziekte die heeft geleid tot het verdwijnen van miljoenen honingbijen in de wereld voedt de angst voor een milieucrisis groter dan de klimaatverandering, is in feite niet zo mysterieus. Het is zeer serieus, zelf kritisch.
Er zijn zorgen over dat bijen worden beroofd van hun voedsel als verstedelijking hen ontdoet van hun natuurlijke weilanden. En zelfs nu falen we door te kijken naar de lucratieve zaken voor de multinationals, landen en individuen die betrokken zijn.
|
Een onlangs uitgelekt document van de US Environmental Protection Agency onthult dat de agency de wereldwijde verspreiding van een voor bijen giftige pesticide heeft toegestaan, ondanks de waarschuwingen van EPA wetenschappers.
Het document dat doorgespeeld was naar een bijenhouder uit Colorado, laat zien dat de EPA de waarschuwingen terzijde had gelegd over het gebruik van clothianidin, een pesticide geproduceerd door Bayer dat voornamelijk wordt gebruikt bij de voorbehandeling van mais zaad. De pesticide werd voor een waarde van $262 miljoen in 2009 verkocht aan boeren, die de substantie ook gebruiken op canola, soya, suikerbieten, zonnebloemen en mais volgens Ariel Schwartz.
Henk Tennekes (in his book, A Disaster in the Making) maakt een gedetailleerde en overtuigende presentatie over hoe water wordt besmet door neonicotinoids in Nederland. Tennekes presenteert zijn bevindingen aan de regering, maar zelfs nu ziet de regering het niet als een cruciaal probleem, serieus genoeg om de neonicotinoids in de ban te doen, zoals wel gedaan is in Duitsland en Frankrijk.
|
|
|
Het probleem in een notedop
Honingbijen bestaan rond 25 miljoen jaren op de aarde en hebben zich perfect aangepast aan hun natuurlijke omgeving. Zonder hen zou de omgeving er dramatisch anders uit zien.
Grote aantallen koloniën zij reeds weggevaagd.
Bijen hebben een geraffineerd navigatie systeem dat gebruik maakt van zon en landpunten als referentie. Het staat hun toe om 3 mijlen van hun bijenkorf te reizen op zoek naar voedsel zonder de weg kwijt te raken. Ze zijn in staat om andere bijen de locatie te wijzen naar de voedselbron door een opmerkelijke vorm van communicatie genaamd de "waggle dance".
Ik zie een dubbele betekenis in dit alles met betrekking tot de stad en de bijenkorven. De korven lijden aan een fenomeen genaamd Colony Collapse Disorder (CCD): de volwassen bijen keren niet terug, laten hun koningin eieren en larven achter, om de hongerdood te sterven. Bovendien verlaten jonge bijen wiens taak het is in de korf te blijven om voor het nieuwe broedsel te zorgen, terwijl de volwassen bijen uitgevlogen zijn op zoek naar voedsel, hun post en vliegen weg. Zo’n onachtzaamheid van plicht is ongehoord- tenzij de bij ziek is en om die reden de korf verlaat om te voorkomen dat hij anderen besmet.
|
Waarheid en consequenties
Ironisch genoeg zijn bijen een goed uitgangspunt in non-anthropocentric denken precies omdat wij zo afhankelijk zijn van hun. Ik citeer Nicola Gallai, die schat dat bijen verantwoordelijk zijn voor $218 biljoen waarde voor de gewasproductie door de stuifmeel bevruchtingservice waarin zij voorzien.
Sommige planten zijn geheel afhankelijk van bijen kruisbestuiving van hun bloemen gedurende het bloeiseizoen om te kunnen overleven. De almond boom is daarvan een goed voorbeeld.
Ieder jaar in februari, worden bijenkorven met trucks vervoerd van overal uit de Verenigde Staten naar Californische almond boomgaarden om er zeker van te zijn dat er een ander seizoen zal zijn met almond bomen, dit maakt het de grootste geregelde kruisbestuiving praktijk in de wereld.
In de EU, wordt de waarde over wat bijen bestuiven geschat op 1 biljoen euro. Als we nu niet handelen om de bijen te redden, zal het te laat zijn. En geen honingbijen, betekent geen favoriet fruit meer en groenten. Appels, bessen, komkommers, noten, kool en zelfs katoen, de productie zal in de problemen komen als bijenkoloniën tot een zeker stadium zullen verminderen in aantal.
Er wordt gezegd dat Nederland lijd aan het grootste verlies van bijen in Europa, te wijten aan het feit dat Nederland in een deltagebied ligt. Vorig jaar koste het verlies van bijen Nederland €1 biljoen. Vorig jaar alleen al is 20 tot 30 procent van de bijenpopulatie doodgegaan.
|
|
|
Er is een groeiende ongerustheid dat bijen worden ontdaan van voedselbronnen door verstedelijking en intensieve landbouw verdrijft hen van hun natuurlijke velden. Een van de grootste zorgen is de impact van de agrarische pesticiden. Men vermoedt dat deze chemicaliën een soortgelijk effect hebben op bijen als alcohol op mensen- ze diorienteren de bijen en doen hun de weg naar huis verliezen.
Dit is het einde, mijn vriend
Niemand weet precies wat de impact van de huidige vermindering van de honingbij populatie op de economische opbrengst en op de voorziening van voedsel, maar het is duidelijk dat het serieuze gevolgen heeft. UN rapporteert en vele ander bronnen zeggen dat het geheel van de voedselvoorziening in de wereld in gevaar komt als de bijen uitsterven.
Het kunstwerk 2B or not 2B, verwijst naar deze problemen en houdt zich hier op een esthetische wijze mee bezig, die de sociale dimensie van kunst activeert. Het zoekt de betrokkenheid van het publiek op, de toeschouwer als onderwerp om een antwoord te verkrijgen in wat een zaak is van veelsoortige overleving.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|